O-net กับ ต้นสักทองที่ปลายนา
ผมวาดภาพนี้ เพราะชายวัยทึนทึกคนหนึ่ง เขาเคยเรียนจบชั้นมัธยมต้น ร่างกายโตพอที่จะบากหน้าเข้ากรุงเพื่อหางานทำ ออกแรง ขายแรง อยู่หลายปีจนอ่อนแรง
ยกธงยอมแพ้แล้วกลับบ้านนอก
เดินย่ำอยู่บนที่ดินบรรพบุรุษเพื่อชั่งใจตั้งหลายตลบ กว่าจะปักใจเด็ดเดี่ยวที่จะเป็นผู้เลือกลิขิตชีวิตตนเองด้วยมือและแผ่นหลัง ทั้งน้อมฝากความฝันและความหวัง ไว้กับฟ้าฝน
การได้กรำงานนาอันหนักอีกหลายปี ยิ่งทำให้หัวใจและกาย กร้านแกร่ง
แต่ไม่วายจะพ้นมือคนซึ่งปรารถนาที่เป็นผู้ปกครอง ผู้คอยหว่านเมล็ดฝัน และโปรยยาหอมไว้บนพื้นดิน
วันหนึ่ง คนซึ่งปรารถนาจะเป็นผู้ปกครองก็มีสัญญา ว่าไม้สักทอง เป็นความหวังใหม่บนแผ่นดินอีสาน จะนำพาให้หลุดพ้นจากความจนยาก
...รอ จนแล้วจน จนเล่า 20 ปีผ่านไป
แรงกายก็ถดถอย สายตาก็ทื่อทึม ต้นสักที่ปลายนาสูงขึ้น แต่ยังโตไม่ได้ที่ด้วยที่มันโดนดินร้อนแรงปีแล้วปีเล่ากลั่นแกล้งจนดูเป็นไม้แคระแกร็น พวกมันจึงถูกทิ้งร้างให้หลงลืม จากผู้ ปรารถนาที่จะเป็นผู้ปกครอง ชุดใหม่
เมื่อสิ้นหน้านาปีนี้ ไฟจึงถูกจุด เผาความรกเรื้อให้เตียนโล่ง เขาเผาความฝันอันเลือนลางให้เห็นความจริงอันหมองหม่น เผาหัวใจอันกร้านแกร่งให้กลายเป็นเถ้าถ่านของความเฉยชา
อีสานช่างเป็นดินแดนที่แร้นแค้นความหวัง จึงเหมาะจะเป็นที่หว่านความฝันจากใครก็ตามที่ ปรารถนาจะเป็น ผู้ปกครอง
20 ปีก่อนโน้น คำสัญญายาหอมที่จะสร้าง แผ่นดินอีสานให้เป็นทองด้วย ไม้สักทองจากภาคเหนือ
10 ปีก่อนนี้ ความฝันถูกโปรยปรายให้มีความหวังกับกับยางพาราจากภาคใต้ หรือไม้ โตไวอย่างต้นตะกู มันโตไวอย่างน่าใจหายแต่ค่าที่ทำประโยชน์ได้แค่ไม้จิ้มฟัน
วันนี้โกโก้ จากแดนไกลที่เราไม่รู้จักแม้กระทั่งหน้าตา และเทือกเถาเหล่ากอ ถูกหว่านเป็นเมล็ดฝันอีกครา
ตราบที่ยังไม่ตาย ความหวังยังคุกรุ่น เหยื่อ จึงยังหอมหวลน่าหลงใหล
การล่อหลอกก็มีวัฏจักรของมัน ตราบ ที่คนมีอยาก มีหิว มีเขลา มีขลาด มีกลัว มีฝัน และอีกสารพัด
ผมพบว่า ขณะที่เรานึกฝันเวลาก็กลืนกินเรา แต่ขณะที่เรารอความหวังเรากลืนกินเวลา. ชายคนนี้รอคอยความหวัง ยาวนานกว่า 20ปี เขาจึงเสมือนได้กลืนกินเวลาอันยาวนานของตนเองไปสิ้น จนเข้าสู่วัยทึนทึก
การศึกษา ก็เป็นวัฏจักรของการล่อหลอก มักสร้างฝันและสร้างหวังอันเลื่อนลอย เด็กต้องแลกด้วยการอยู่แบบเจียมเนื้อเจียมตัว ทำตัวให้ดี อดทน เพื่ออยู่ให้ตลอดรอดฝั่งในระบบอย่างยาวนานจน 20 ปี เพราะมีความหวัง
ความหวังว่าหลังจากสำเร็จการศึกษาจะมีงานทำ มั่งคั่งสุขสบาย จะมีครอบครัวที่อบอุ่น จะมีชีวิตที่ดี จะเป็นผู้ใหญ่ที่สงบสุข
แต่เมื่อจบ มีกี่คนที่ได้อย่างหวัง
เกณฑ์การผ่านชั้น เกณฑ์การจบระดับ มีตัวชี้วัดยิบย่อยมากมายแทบทุกมิติ
แต่ข้อพิสูจน์เชิงประจักษ์ผู้คนมากมายแม้อยู่ในระบบการศึกษา 20 ปี ยังแคระแกร็น ไม่ต่างจากต้นสักทองที่ปลายนา
การอยู่ในระบบการศึกษาอันยาวนาน และเกณฑ์พวกนั้น ฝึกเราให้เชื่องเชื่อให้สยบยอม และรอพึ่งพาต่อผู้ปกครอง
ไม่ต้องสอนมากหรอกวิชาการ มันถูกสร้างจากผู้ปกครอง. สอนให้เด็กคิดและกล้าตั้งคำถามกับสิ่งต่างๆเพื่อเขาจะได้เรียนรู้ให้ตรงกับความจริง โดยไม่ใช่แค่จำขี้ปากไปสอบ สอนให้ค้นหาตัวเองให้พบตนเอง สอนให้เขาฝึกฝนที่จะเป็นตัวเอง
ฤดูกาล O-net มาอีกที ทุ่มเทสรรพกำลังทุ่มเทงบประมาณ ติวกันสะบั้น เพื่อใคร?
วิเชียร ไชยบัง
ผมวาดภาพนี้ เพราะชายวัยทึนทึกคนหนึ่ง เขาเคยเรียนจบชั้นมัธยมต้น ร่างกายโตพอที่จะบากหน้าเข้ากรุงเพื่อหางานทำ ออกแรง ขายแรง อยู่หลายปีจนอ่อนแรง
ยกธงยอมแพ้แล้วกลับบ้านนอก
เดินย่ำอยู่บนที่ดินบรรพบุรุษเพื่อชั่งใจตั้งหลายตลบ กว่าจะปักใจเด็ดเดี่ยวที่จะเป็นผู้เลือกลิขิตชีวิตตนเองด้วยมือและแผ่นหลัง ทั้งน้อมฝากความฝันและความหวัง ไว้กับฟ้าฝน
การได้กรำงานนาอันหนักอีกหลายปี ยิ่งทำให้หัวใจและกาย กร้านแกร่ง
แต่ไม่วายจะพ้นมือคนซึ่งปรารถนาที่เป็นผู้ปกครอง ผู้คอยหว่านเมล็ดฝัน และโปรยยาหอมไว้บนพื้นดิน
วันหนึ่ง คนซึ่งปรารถนาจะเป็นผู้ปกครองก็มีสัญญา ว่าไม้สักทอง เป็นความหวังใหม่บนแผ่นดินอีสาน จะนำพาให้หลุดพ้นจากความจนยาก
...รอ จนแล้วจน จนเล่า 20 ปีผ่านไป
แรงกายก็ถดถอย สายตาก็ทื่อทึม ต้นสักที่ปลายนาสูงขึ้น แต่ยังโตไม่ได้ที่ด้วยที่มันโดนดินร้อนแรงปีแล้วปีเล่ากลั่นแกล้งจนดูเป็นไม้แคระแกร็น พวกมันจึงถูกทิ้งร้างให้หลงลืม จากผู้ ปรารถนาที่จะเป็นผู้ปกครอง ชุดใหม่
เมื่อสิ้นหน้านาปีนี้ ไฟจึงถูกจุด เผาความรกเรื้อให้เตียนโล่ง เขาเผาความฝันอันเลือนลางให้เห็นความจริงอันหมองหม่น เผาหัวใจอันกร้านแกร่งให้กลายเป็นเถ้าถ่านของความเฉยชา
อีสานช่างเป็นดินแดนที่แร้นแค้นความหวัง จึงเหมาะจะเป็นที่หว่านความฝันจากใครก็ตามที่ ปรารถนาจะเป็น ผู้ปกครอง
20 ปีก่อนโน้น คำสัญญายาหอมที่จะสร้าง แผ่นดินอีสานให้เป็นทองด้วย ไม้สักทองจากภาคเหนือ
10 ปีก่อนนี้ ความฝันถูกโปรยปรายให้มีความหวังกับกับยางพาราจากภาคใต้ หรือไม้ โตไวอย่างต้นตะกู มันโตไวอย่างน่าใจหายแต่ค่าที่ทำประโยชน์ได้แค่ไม้จิ้มฟัน
วันนี้โกโก้ จากแดนไกลที่เราไม่รู้จักแม้กระทั่งหน้าตา และเทือกเถาเหล่ากอ ถูกหว่านเป็นเมล็ดฝันอีกครา
ตราบที่ยังไม่ตาย ความหวังยังคุกรุ่น เหยื่อ จึงยังหอมหวลน่าหลงใหล
การล่อหลอกก็มีวัฏจักรของมัน ตราบ ที่คนมีอยาก มีหิว มีเขลา มีขลาด มีกลัว มีฝัน และอีกสารพัด
ผมพบว่า ขณะที่เรานึกฝันเวลาก็กลืนกินเรา แต่ขณะที่เรารอความหวังเรากลืนกินเวลา. ชายคนนี้รอคอยความหวัง ยาวนานกว่า 20ปี เขาจึงเสมือนได้กลืนกินเวลาอันยาวนานของตนเองไปสิ้น จนเข้าสู่วัยทึนทึก
การศึกษา ก็เป็นวัฏจักรของการล่อหลอก มักสร้างฝันและสร้างหวังอันเลื่อนลอย เด็กต้องแลกด้วยการอยู่แบบเจียมเนื้อเจียมตัว ทำตัวให้ดี อดทน เพื่ออยู่ให้ตลอดรอดฝั่งในระบบอย่างยาวนานจน 20 ปี เพราะมีความหวัง
ความหวังว่าหลังจากสำเร็จการศึกษาจะมีงานทำ มั่งคั่งสุขสบาย จะมีครอบครัวที่อบอุ่น จะมีชีวิตที่ดี จะเป็นผู้ใหญ่ที่สงบสุข
แต่เมื่อจบ มีกี่คนที่ได้อย่างหวัง
เกณฑ์การผ่านชั้น เกณฑ์การจบระดับ มีตัวชี้วัดยิบย่อยมากมายแทบทุกมิติ
แต่ข้อพิสูจน์เชิงประจักษ์ผู้คนมากมายแม้อยู่ในระบบการศึกษา 20 ปี ยังแคระแกร็น ไม่ต่างจากต้นสักทองที่ปลายนา
การอยู่ในระบบการศึกษาอันยาวนาน และเกณฑ์พวกนั้น ฝึกเราให้เชื่องเชื่อให้สยบยอม และรอพึ่งพาต่อผู้ปกครอง
ไม่ต้องสอนมากหรอกวิชาการ มันถูกสร้างจากผู้ปกครอง. สอนให้เด็กคิดและกล้าตั้งคำถามกับสิ่งต่างๆเพื่อเขาจะได้เรียนรู้ให้ตรงกับความจริง โดยไม่ใช่แค่จำขี้ปากไปสอบ สอนให้ค้นหาตัวเองให้พบตนเอง สอนให้เขาฝึกฝนที่จะเป็นตัวเอง
ฤดูกาล O-net มาอีกที ทุ่มเทสรรพกำลังทุ่มเทงบประมาณ ติวกันสะบั้น เพื่อใคร?
 |
"ต้นสักทองที่ปลายนา" สีน้ำมันบนแคนวาส 60x80 cm. |
วิเชียร ไชยบัง
Comments
Post a Comment