Skip to main content

Posts

ความจริงเสมือน พรากความงาม ไปจากชีวิต

วิเชียร ไชยบัง             ผมกลัวการวาดรูปมาตั้งแต่เรียนชั้นประถม ประหม่าที่จะแต้มสี ลงไปบนรูป. ซึ่งเด็กในโรงเรียนส่วนหนึ่งประเทศเราคงมีประสบการณ์คล้ายผม ชั่วโมงศิลปะมีอย่างน้อยนิดในหลักสูตร และ ด้วยความอัตคัดของโรงเรียนบ้านนอกครูมักจะวาดรูปไว้บนกระดานดำแล้วให้พวกเราลอกตาม ผมจำภาพอันตราตรึงนั้นได้เสมอตราบจบวันนี้หรืออาจทั้งชั่วชีวิตนี้ ภาพใหญ่บนกระดานดำ วาดด้วยชอร์กเป็นภาพทิวทัศน์ ที่มีภูเขาสองลูก มีแม่น้ำแหกลงมาจากกลางภูเขา เหนือภูเขาสองลูกก็มีดวงอาทิตย์แดงฉานส่องแสงจ้าสาดรังสีเป็นเส้น ข้างลำน้ำเป็นกระท่อม ที่มีลอมฟาง และมีต้นมะพร้าวสองต้นที่มีลูกเป็นพวง เราต้องว่าตามนั้นให้ทันในชั่วโมง ครูยังเร่งให้เราใครเสร็จก่อนไปตรวจก่อน ผมมักได้คะแนน 6 เต็ม10 กอปรกับความเชื่อของพ่อแม่ที่ว่า งานวาดรูปเป็นงานของพวกศิลปิน เป็นพวกที่เรียนวิทย์เรียนคำนวณไม่เก่ง เป็นงานที่ไม่ได้อยู่ในกระแสความต้องการของพ่อแม่ จนมีคำพูดติดปากว่าพวกศิลปินไส้แห้ง วิเชียร  ไชยบัง   ภาพจากเว็บ The Cloud  https://readthecloud.co/  ...
Recent posts

"O-net กับ ต้นสักทองที่ปลายนา"

O-net กับ ต้นสักทองที่ปลายนา ผมวาดภาพนี้ เพราะชายวัยทึนทึกคนหนึ่ง เขาเคยเรียนจบชั้นมัธยมต้น ร่างกายโตพอที่จะบากหน้าเข้ากรุงเพื่อหางานทำ ออกแรง ขายแรง อยู่หลายปีจนอ่อนแรง ยกธงยอมแพ้แล้วกลับบ้านนอก เดินย่ำอยู่บนที่ดินบรรพบุรุษเพื่อชั่งใจตั้งหลายตลบ กว่าจะปักใจเด็ดเดี่ยวที่จะเป็นผู้เลือกลิขิตชีวิตตนเองด้วยมือและแผ่นหลัง ทั้งน้อมฝากความฝันและความหวัง ไว้กับฟ้าฝน การได้กรำงานนาอันหนักอีกหลายปี ยิ่งทำให้หัวใจและกาย กร้านแกร่ง แต่ไม่วายจะพ้นมือคนซึ่งปรารถนาที่เป็นผู้ปกครอง ผู้คอยหว่านเมล็ดฝัน และโปรยยาหอมไว้บนพื้นดิน วันหนึ่ง คนซึ่งปรารถนาจะเป็นผู้ปกครองก็มีสัญญา ว่าไม้สักทอง เป็นความหวังใหม่บนแผ่นดินอีสาน จะนำพาให้หลุดพ้นจากความจนยาก ...รอ จนแล้วจน จนเล่า 20 ปีผ่านไป แรงกายก็ถดถอย สายตาก็ทื่อทึม ต้นสักที่ปลายนาสูงขึ้น แต่ยังโตไม่ได้ที่ด้วยที่มันโดนดินร้อนแรงปีแล้วปีเล่ากลั่นแกล้งจนดูเป็นไม้แคระแกร็น พวกมันจึงถูกทิ้งร้างให้หลงลืม จากผู้ ปรารถนาที่จะเป็นผู้ปกครอง ชุดใหม่ เมื่อสิ้นหน้านาปีนี้ ไฟจึงถูกจุด เผาความรกเรื้อให้เตียนโล่ง เขาเผาความฝันอันเลือนลางให้เห็นควา...

“ณ พธ ความมีที่สุด”

“ณ พธ ความมีที่สุด” ความไม่มีที่สิ้นสุด เป็นเรื่องน่ากลัว การขยายตัวของจักรภพอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเป็นเรื่องน่ากลัว ชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็เป็นเรื่องน่ากลัว ความพะรุงพะรังของชีวิต สิ่งหรือคนพะรุงพะรังอย่างไม่สิ้นสุดก็เป็นเรื่องน่ากลัว   สีอะครีลิกบนแคนวาส 40x60 cm. สีอะครีลิกบนแคนวาส 40x60 cm. สีอะครีลิกบนแคนวาส 40x60 cm. วิเชียร ไชยบัง

"วาบลมหายใจ"

การเกิดเจ็บป่วยตาย คือนิทรรศการชีวิต โลกจัดแสดงให้เราได้เรียนรู้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ผมเดินทางไปร่วมงานศพ ในฤดูแห่งความโศกเศร้าและแห้งโหย รถวิ่งผ่านไร่ทานตะวันอันกว้างใหญ่ ซึ่งไม่กี่เดือนที่ผ่านมาทั้งหุบเนินกว้างยาวสุดสายตาแห่งนี้คงเสมือนแดนสวรรค์ ที่ผู้คนแวะเวียนมาชื่นชม ถ่ายภาพ เอิบเปรมสีแสงและรูปเงาอย่างปรีดา อย่างแน่นเนือง แต่ ณ กาลนี้คงปรากฏแต่ความห่อเหี่ยวแห้งแล้ง อ้างว้าง ต่อผู้คน นี่เป็นช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตทานตะวัน สำหรับผมพวกเขากลับโชติช่วงงดงามที่สุด เป็นช่วงเวลายิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิต ทานตะวันให้ผลิตผลที่น่าพึงใจแก่ชาวไร่ ให้เมล็ดพันธ์ุเผ่าอันทนงในรุ่นถัดไป ที่สำคัญทานตะวันได้แสดงนิทรรศการชีวิตให้แก่ผม  สีน้ำมันบนแคนวาส 40x50cm. สมบัติของ วราภรณ์ ไชยเดช ผู้บริจาค  สีน้ำมันบนแคนวาส 40x50cm.  สีน้ำมันบนแคนวาส 40x60cm. สมบัติของ พญ.จิรพรรณ จันทวงศ์ ผู้บริจาค  สีน้ำมันบนแคนวาส 40x60cm.  สีน้ำมันบนแคนวาส 40x60cm.  สีน้ำมันบนแคนวาส 40x60cm.  สีน้ำมันบนแคนวาส 40x50 cm.  สีน้ำมัน...

"ฝุ่นผงคือดวงดาว"

ฝุ่นผงคือดวงดาว ค่ำคืนในชนบทนั้นมืดมิด ..จึงสมควรได้รับแสงดาวแสงเดือนไว้ปลอบขวัญ เห่กล่อมด้วยบทเพลงอันเงียบงัน ..ฝากไว้เป็นของขวัญในอนันตกาล ห่มความงามแห่งความว่าง..พึงพบฝุ่นผงคือดวงดาว ส่วนกายเราเป็นเพียงอณูธาตุ ฝุ่นผงคือดวงดาว สีน้ำมันบนแคนวาส 60x80 cm. สมบัติของ คุณ Xye ผู้บริจาค 50,000.- ฝุ่นผงคือดวงดาว สีน้ำมันบนแคนวาส 60x80 cm. วิเชียร ไชยบัง

"โอ้แม่สาวน้อย"

โอ้แม่สาวน้อย ผู้เพิ่งแย้มบานยามเช้า เมื่อเธอเอ่ยถึงความรัก ที่อัดแน่นมหาศาลอยู่ในใจอย่างไร้ที่ว่าง ในลมหายใจเข้าออกของเธอจึงเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความทรงจำที่มีต่อเขา ในดวงตาที่พริ้มหลับของเธอก็เต็มไปด้วยความมืดที่มีภาพของเขาฉาบฉายอยู่รายรอบ ในหูของเธอก็กึกก้องกังวานด้วยเสียงแห่งความเงียบจากรอยกระซิบที่ริมฝีปากเขา ในกายของเธอล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยสายธารแห่งความปรารถนานับร้อยนับพันสายที่ไหลไปสู่เขา ในห้องของเธอก็อบอวลไปด้วยถ้อยคำแห่งการครุ่นคิดคำนึงถึงเขา ในสวนของเธอก็ไถหว่านด้วยพืชพันธุ์ไม้ดอกอันงดงามที่หลับอยู่ในเมล็ดเพื่อรอการงอกต่อเขา โอ้แม่สาวน้อย เมื่อเธอเอ่ยถึงความรัก ที่อัดแน่นมหาศาลอยู่ในใจอย่างไร้ที่ว่าง ในโลกของเธอจึงถูกบรรจุไว้ด้วยความว่างเปล่าอย่างไร้ที่ว่าง "โอ้แม่สาวน้อย" สีน้ำมันบนแคนวาส 40x50cm. สมบัติของ รัตนา กิติกร ผู้บริจาค วิเชียร ไชยบัง

แปลงนาสามฤดู (ทำนาหาพระแสง)

โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา แวดล้อมไปด้วยต้นไม้   พืชผักพื้นถิ่น   ฟาร์มไก่เป็ดปลา   วัวควาย   และนาข้าว   ทุกอย่างทำอยู่บนพื้นฐานวิถีธรรมชาติเพื่อความปลอดภัยและความมีสุขภาพดีของทุกสิ่ง   ทั้งดิน   น้ำ   อากาศ   พืช   สัตว์ จุลินทรีย์   เราให้นิยามของกระบวนการนี้ว่า   One health   การทำอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่าเราเป็นโรงเรียนฯ ที่กำลังสร้างเกษตกร   แต่เรากำลังสร้าง Mindset ใหม่กับผู้คน   ว่าเรามีทางเลือกนะ   เราไม่จำเป็นต้องเป็นทาสอุตสาหกรรมอาหารที่ไม่แน่ใจกับความปลอดภัย   เราไม่จำเป็นต้องเป็นทาสของเงินคือ มุ่งหาเงินเพื่อเอาไว้ซื้อกินก็ได้   ยังมีทางเลือกหนึ่งคือ   “การทำเพื่อการอยู่กินอย่างมีคุณภาพและการแบ่งปัน” "แปลงนาสามฤดู" สีน้ำมันบนแคนวาส 40x60 cm. "แปลงนาสามฤดู" สีน้ำมันบนแคนวาส 40x60 cm. สมบัติของ จักรกฤษณ์ เรืองทิพย์ ผู้บริจาค 30,000.- "แปลงนาสามฤดู" สีน้ำมันบนแคนวาส 40x60 cm.           เด็กๆ แต่ละชั้นจะได้แปลงนาไว้เป็นท...